اسپرسو و اثر آن بر آلزایمر

 اسپرسو بغیر ازافزایش انرژی، مانعی در برابر آلزایمر است 

تقریباً نیمی از آمریکایی‌ها هر روزه قهوه می‌نوشند، و در میان  انواع قهوه، اسپرسو جایگاه یکی ازانتخابهای محبوب را به خود اختصاص داده است.

برای “ساخت” یک قنجان اسپرسو، آب داغ از میان دانه‌های قهوه خرد شده با فشار عبور داده تا عصاره‌ای غلیظ ایجاد ‌شود. این عصاره اغلب به عنوان پایه‌ای برای نوشیدنی‌های دیگر، از جمله مارتینی اسپرسو ، استفاده می‌شود.

تحقیقات اخیر در محیط آزمایشگاهی نشان می‌دهد که اسپرسو ممکن است مواد موثری بیش از یک مقدار کافئین داشته باشد.

بر اساس این تحقیقات قهوه  می‌تواند اثرات مفیدی را در مقابل برخی از بیماری‌های عصبی، از جمله بیماری آلزایمر، داشته باشد. اگرچه مکانیسم دقیق آن هنوز مبهم است، اما  گمان می رود که  تاثیر بر روی  پروتئینی به نام تائو نقش مهمی در این میان ایفا می‌کند.

این مطالعه نشان می‌دهد که ترکیبات خاصی در اسپرسو می‌توانند از انباشت پروتئین تائو ، که در بروز بیماری آلزایمر نقش دارد، جلوگیری کنند. محققان دریافتند که عصاره کامل اسپرسو، که حاوی کافئین و جنستئین با غلظت بالا می باشد، باعث کوتاه شدن فیبرهای تائو می‌شود و از شکل‌گیری دانه‌های بزرگ‌تر مضر جلوگیری می‌کند.

این تحقیق اکنون در مراحل ابتدایی قرار دارد اما نتایج آن می‌تواند در آینده در کشف ترکیبات زیست فعال مقابل بیماری‌های عصبی موثر باشند.

طبق نظر محققین احتمالا یک جرعه اسپرسو که به تنهایی یا با ترکیب در یک لاته، آمریکانو یا حتی مارتینی، غلظت بالایی از کافئین را به دوستداران قهوه هدیه می‌دهد، نه تنها خواب را از سر آنها می پراند  بلکه اثرات مفید دیگری نیز بر روی بدن آنها دارد.

تحقیقاتی که در حال حاضر در مجله شیمی کشاورزی و غذایی ACS منتشر شده است، نشان می‌دهد که در تحقیقات آزمایشگاهی، ترکیبات اسپرسو می‌توانند تجمع پروتئین تائو را مهار کنند .

این فرآیند در جلوگیری و کاهش پیشرفت  بیماری آلزایمر موثر می باشد. تیم  مسئول این تحقیق آزمایشی بیان می کند که اگرچه نیاز به تحقیقات بیشتر وجود دارد، اما امید است که نتایج بدست آمده راهنمایی برای کشف یا تولید ترکیبات مشابه موثر بر بیماری‌های عصبی، از جمله آلزایمر، باشند. در افراد سالم، پروتئین‌های تائو به استحکام ساختمان‌ها درمغز کمک می‌کنند، اما در برخی از بیماری‌ها، این پروتئین‌ها می‌توانند به شکل الیاف به هم پیوسته و تجمع کنند. برخی از محققان پیشنهاد می‌دهند که جلوگیری از این تجمع می‌تواند علائم بیماری های عصبی را تسکین دهد. بنابراین ، Mariapina D’Onofrio و همکارانش تصمیم گرفتند تا در زمینه تاثیر ترکیبات موجود در اسپرسو بر جلوگیری از تجمع تائو مطالعات اولیه  آزمایشگاهی انجام دهند .

در ابتدا محققان ترکیبات شیمیایی دانه‌های اسپرسو را با استفاده از طیف‌سنج هسته‌ای مغناطیسی (NMR) مشخص کردند. سپس محققین کافئین و تریگونلین (دو آلکالوئید)، ژنیستئین (فلاونوئید) و تئوبرومین (ترکیبی که در شکلات نیز یافت می‌شود) را برای بررسی‌های بیشتر انتخاب کردند. این مولکول‌ها، همراه با عصاره کامل اسپرسو، به همراه نسخه کوتاه شده‌ی پروتئین تائو، تا 40 ساعت درکنار یکدیگر استراحت دادند.

در ادامه مشاهدات مشخص شد هر چه میزان غلظت عصاره اسپرسو، کافئین یا ژنیستئین افزایش می‌یافت، الیاف پروتئین تائو کوتاهتر شده و د تشکیل توده های بزرگتر ناموفق بودند و این تجربه با عصاره  کامل گرفته شده از اسپرسو نتایج بهتذی را در بر داشت. در آزمایش‌های بعدی نیز مشاهده شد که کافئین و عصاره اسپرسو هر دو می‌توانند به الیاف تائو پیش ساخته پیوند ببندند.

با افزایش غلظت عصاره اسپرسو (کافئین یا ژنیستئین) الیاف تائو کوتاه‌تر می‌شوند و در نتیجه توانایی تشکیل تجمعات بزرگ و احتمالا مضر را از دست می دهند.این نتایج می‌تواند راهی برای کشف یا طراحی ترکیبات طبیعی دیگری باشند که می‌توانند بشر را در مقابل بیماری‌های عصبی محافظت کنند.

در پایان محققین اشاره می کنند که اگرچه مطالعات مذکور در مراحل اولیه می باشد و نیاز به تحقیقات بیشتر وجود دارد، اما آنها امیدوار هستند که نتایج بدست آمده سرنخی برای دستیابی به راهی جهت کشف یا طراحی ترکیبات خوراکی موثر بر بهبود بیماری‌های عصبی، از جمله آلزایمر را مهیا سازند.

منبع: انجمن شیمی آمریکا